Aradığım kitapları buldum bugün,ben kendimi buldum..Kendimi anladım o an,kendimi düşündüm sadece.Duygusallıktan körelmiş ve her şeye rağmen yine de ayakta kalan toparlanan bir cisim.Anka kuşu misali...On beş dakika bilemedin yarım saat gizlendim herkesten habersiz.Benim gibi sayıları körelmiş o eski kitapların arasında gezmek iyi geldi çok iyi geldi hemde.Gözlerden uzak gönüllerden zaten uzak .Düşüncelerim kitaplara öyle bir aktı ki tek tek mürekkepler fışkıracak sandım kitapların arasından.Öyle çok derdimi döktüm ki o eşi benzeri olmayan kokulara sarıp sarmaladı dört bir yanımı.Sanki sen hiç gitme der gibiydiler bana.Oysa dışarıdan bakılsa kitapları inceleyen sıradan bir öğrenci...
Gerçekten sarılmak istedim o an.Gitmemek aç susuz kalsam dahi orada kalmak istedim.Can yakmıyorlardı çünkü,acıtmıyorlardı hücrelerimin her birini,aklımı yormuyorlardı üzüntüyle,akıp giderdim ben de bu hayatta böyle.
Ama gittim.Çıktım oradan.Tutamazdım kendimi dizginleyemezdim yoksa.Aklımı oynatacağımı düşündüm bir an,geri gelmemesi ümidiyle.
Sonbahardaki ömrü biten yaprakların tek tek dökülmesi gibiydi hayatım.Her gün bir hücre bin umut düştü ömrümden.Sonra da yok oldum böyle.Hayalet sessizliğiyle terk ettim aslında bu dünyayı yıllar öncesinden.Bedenim taşıdı da aklım taşıyamadı bu düşünceleri,tebeşir tozu gibi dağıldı etrafa. Bastılar üstüne savruldu her yere her bir zerrem.Birleşmek ümidiyle beklerken hücrelerim öldü her gün tek tek.Kaldım böyle ortada istemeyerek.
İnsanlar yağmur diye dilenirken Tanrı'dan ben boğuldum kendi yağmurumda her an.
Dostum yok,
Düşmanım yok
Aklım yok,
Halim yok
Düşüncem hiç yok.
Yıkılmışlığım var sadece içimde...
Tesellim de yok
Dermanım da yok.
Ben Tuğçe,ben benim sadece.
